ಹುಟ್ಟಿದ ಸುದ್ದಿ
ಕೇಳಿಯೂ
ನೋಡಬೇಕೆನಿಸಲಿಲ್ಲ ಅವಗೆ
ನಂತರವೂ
ಅಪ್ಪಾ... ಎಂದು
ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಇಲ್ಲ
ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಾಗ
ಎಲ್ಲಾ ನಿನ್ನಿಂದಲೇ
ಆದದ್ದು ಎಂದು
ಆತನ ತಾಯಿಗನ್ನಲು
ಕೈಯನ್ನು ನೆಲಕ್ಕೆ
ಬಡಿಯುತ್ತಿರಲು
ಮಡದಿಯ ಕಾಲುಗಳು
ಕಂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದವಂತೆ.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ
ಜೀವನದಿ ವಿರಕ್ತಿ ಬಂದು
ಹಲವು ವರುಷಗಳೇ
ದಾಟಿ ಸಂದಿದ್ದವು.
ಮುನಿಗಳು ಎಂದರೆ
ಹೇಗಿರುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ
ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ
ಉತ್ತರ ಎಂಬಂತಿದ್ದ
ಅಪ್ಪನದು
ಗಾಢ ಮೌನದಲ್ಲೇ
ಜೀವನಯಾತ್ರೆಯೂ
ಮುಗಿಯಿತು.
ಹೀಗೆ ಸಂಸಾರದ
ನೊಗವ ಹೊತ್ತಾಕೆ
ಸುಸ್ತನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು
ದುಡಿದಳು ಮಕ್ಕಳ
ಬೆಳೆಸಿದಳು.
1 ಕಾಮೆಂಟ್‌:
ತಾಯಿಯ ಬಗೆಗಿನ ಕವನ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ..
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ